ผมสำรวจพื้นที่ใกล้ๆบ้านด้วยกล้องดิจิตอลตกยุคเพื่อเก็บภาพสิ่งต่างๆที่อยู่ใต้ทางด่วน ภาพที่ได้คล้ายกับโรงละครขนาดใหญ่ แต่หากไม่มีการแสดง แสงสีตระการตา หรือนักแสดงเจ้าบทบาท มีเพียงพืชพันธุ์ประหลาดน่าขนลุก เศษขยะเกลื่อนกลาด และแสงที่ค่อยๆมืดลงราวกับม่านดำผืนยักษ์ที่กำลังปิดฉาก "บางสิ่ง" ที่เคยสง่างามและยิ่งใหญ่มายาวนาน
(มกราคม 2562)
I explored areas near my home with an outdated digital camera to collect scenes under the expressway. They are like big theaters but no exciting shows, fascinating lights, or drama actors except creepy plants, garbage, and dim lights which is similar to a giant curtain closing on "something" used to be elegant and great for long.